دانش آموز شهید علی اکبر عزیزی: مادر من ایثار و از خود گذشتگی را از شما آموختم.

چه زیباست شاپرک ذهن را به پرواز در آوردن و با صدای بلند فریاد زدن که بگوئیم ای شهدا یاد شما ها همیشه در دل ما جاودانه می باشد.

علی اکبر عزیزی در سال 1352 در شهرستان هرسین دیده به جهان گشود 5 ساله بود که پدرش را از دست داد و مادرش سرپرستی او را بر گرفت. دوران دبستان را با موفقیت به پایان رساند و وارد مدرسه راهنمایی شد. در مقطع اول راهنمایی مشغول تحصیل بود که در مورخ  9 اردیبهشت ماه سال 66 جبهه های نبرد حق علیه باطل در گیلانغرب رفت.

علی اکبر عزیزی فردی مقید و با اخلاق و مهربان و از لحاظ متانت بسیار فردی ساکت و کم حرف بود. در همان دوران ابتدائی بسیار مشتاق به شرکت در فعالیتهای بسیج و نماز جماعت بود .

وی همیشه به بزرگترهای خود احترام خاصی می گذاشت و علاقه بسیار زیادی به برادرش داشت و در کارهایش همیشه او را الگو و مشوق خود می دانست و به تمام حرفهای او با دل و جان گوش می نمود.

علی اکبر عزیزی حدود 2 ماه در جبهه حضور داشت و در این مدت یک بار به مرخصی آمد و پس از بازگشت در مورخ  دوازدهم مرداد ماه سال 66 به درجه رفیع شهادت نائل گشت. روحش شاد و یادش گرامی                                                                                                                                    

خاطره برادر شهید عزیزی

علی اکبر و من علاقه ی زیادی به هم داشتیم ایشان اصرار داشتند همیشه در کنار هم باشیم من در خط مقدم جبهه می جنگیدم و ایشان نیز اصرار داشتند که در خط مقدم همراه من باشد چند روز قبل از شهادت ایشان را به سنگرهای عقب بردند اما همین که صبح شد دیدم که دوباره به خط مقدم پیش من آمدند و از من خواستند که ایشان را به سنگرهای عقب برنگردانم چندروز بعدساعت3 نیمه شب که درگیری شروع شد توسط منافقین کوردل خمپاره به سنگر ایشان اصابت  و همراه  چند تن از همرزمانش به مقام رفیع شهادت نائل آمدند.                                                                                                             

وصیت نامه شهید

باسلام و درود بیکران بر مهدی موعود (عج) و نائب بر حقش امام خمینی (ره)          

مادر عزیزم سلام  می دانم که مثل همیشه چقدر دلتنگم شدی من هم دلتنگ شمایم .   شب است و در کنار نور فا نوس نشسته ام و منتظریم که زمان عملیات مشخص شود . باخود گفتم شاید خدا قسمت کرد و قرعه شهادت  به نام افتاد، پس بگذار برایت وصیت نامه ام را بنویسم.          

مادر گرامی شما برای من هم پدر و هم مادرم بودید برای اینکه درد بی پدری را نفهمیم محبتتان به ما دو چندان بود . مادر من ایثار و از خود گذشتگی را از شما آموختم. مدرسه ام را رها کردم چون هدف بزرگتری داشتم چون کشور و مردم من در خطر بودند و این وظیفه من و امثال من است که از خاک و ناموس دفاع کنیم .     

داداش امیر اینجا خیلی هوای مرا دارند خودش بیشتر اوقات خط مقدم است و به من کمتر اجازه می دهد به آنجا بروم .     

مادر جان شهادت افتخاریست که به امید خدا اگر نصیبم شد دوست دارم ناله و زاری نکنید و با آن احساس زیبای مادرانه حلالم کنید .      

    امیدوارم بعد از این مردم عزیزمان راه ما را ادامه دهند .                          

                                                                              به امید پیروزی تمام رزمندگان اسلام